...Από τότε που ξεκίνησε η καραντίνα, προσπαθώ να οργανώσω τις μέρες μου έτσι ώστε να αντιμετωπίσω τον ερχομό της νύχτας, του σκοταδιού. Ζω να σα να βρίσκομαι μακριά από τον πολιτισμό, ακολουθώντας τον ρυθμό που καθορίζεται από το φως που μπαίνει από τα παράθυρα και το μπαλκόνι. Είναι άνοιξη και ο καιρός είναι πραγματικά ανοιξιάτικος! Νιώθω ένα από αυτά τα υπέροχα καθημερινά συναισθήματα που είχα ξεχάσει την ύπαρξή τους. Το φως της μέρας και το πολύμορφο ταξίδι του μέχρι τη νύχτα. Το μακρύ ταξίδι προς τη νύχτα, όχι ως κάτι τρομακτικό, αλλά ως κάτι ευχάριστο. ( Ή τουλάχιστον έτσι επιλέγω να το βλέπω, γυρνώντας την πλάτη στην ανελέητη ροή πληροφοριών).
Σταμάτησα να κοιτάζω την ώρα, το κάνω μόνο χρονομετρώντας τα βήματά μου στον μακρύ διάδρομο του σπιτιού μου, εκεί όπου η Xουλιέτα Σεράνο κατηγόρησε τον Αντόνιο Μπαντέρας [στο «Πόνος και δόξα»] ότι δεν είναι καλός γιος, εννοώντας εμένα. Το σκοτάδι που έχει πέσει έξω μας δηλώνει ότι είναι ήδη νύχτα, αλλά ούτε η μέρα ούτε η νύχτα δεν έχουν πια χρονολόγιο. Έχω σταματήσει να βιάζομαι για οτιδήποτε...
Όλο το άρθρο:
https://www.thebest.gr/article/575912-to-makru-taxidi-sti-nuchta-ena-keimeno-tou-pedro-almodobar-apo-tin-apomonosi-tou-stin-madriti