κι όμως δε
σκέφτηκα…
έχασα τη δουλειά μου τα χρήματά μου και την ασφάλειά μου
έχασα τους συναδέλφους και τις εξόδους μου
έχασα τον κινηματογράφο και τα θεάματα
έχασα και τους ίδιους τους φίλους μου…
κινδυνεύει το σπίτι μου και τα σπίτια των συνανθρώπων μου
κινδυνεύουν οι γονείς τ’ αδέρφια και τα παιδιά μου
κινδυνεύω να χάσω την ελευθερία μου
κινδυνεύω εν τέλει να χαθώ κι ίδιος…
κι όμως τίποτα απ’ όλα αυτά και πολλά περισσότερα
δε μ’ έκαναν να σκεφτώ ποιος φταίει…
υιοθέτησα την εύκολη αιτία που μου πλάσαραν
πως φταίει ο τρισκατάρατος αόρατος ιός…
και πράγματι με απλά λόγια αυτός φταίει…
όμως οι απαντήσεις δε βρίσκονται πάντα στ’ απλά λόγια
γιατί πολλές φορές τ’ απλά λόγια είναι η προκάλυψη
που πίσω της κρύβονται άβολες αλήθειες…
δε σκέφτηκα πότε-πώς και γιατί έφτασε ο ιός στην πόρτα
μου
και δε θα χτυπήσει το κουδούνι να μπει καθώς είναι αόρατος…
δε σκέφτηκα πριν φτάσει το κακό στην πόρτα μου…
υπάρχει τρόπος να προστατευτώ και να γλιτώσω
υπάρχει τρόπος να γλιτώσει η γριά γειτόνισσά μου απέναντι
υπάρχει τρόπος να γλιτώσει η καρκινοπαθής φίλη μου…
κι όμως να μόλις τις προάλλες
μου φάνηκαν τέλεια τα λόγια του πολλά υποσχόμενου αγορητή
‘’να καταργηθούν οι χρηματοβόρες δημόσιες υπηρεσίες
γιατί εμποδίζουν την πολυπόθητη ανάπτυξη’’…
κι έτρεξα να χειροκροτήσω σαν άρχισε ευθύς το ξήλωμα
και χαιρόμουν…
τώρα που θα φύγουν οι βδέλλες που ρουφούν το αίμα της
κοινωνίας
θα ‘ρθουν και για μένα καλύτερες μέρες…
κι αλίμονο χθες βράδυ βγήκα να χειροκροτήσω χωρίς πάλι να
σκεφτώ
μαζί με τους θύτες που διέλυσαν ότι πρόλαβαν
τις προσπάθειες των γιατρών που θα μας σώσουν…
μόνο που ξέχασα να σκεφτώ πως χθες ήθελα κι εγώ μαζί με
τους θύτες
να πετάξουμε έξω απ’ τα νοσοκομεία τους κηφήνες
να γκρεμίσουμε και τα ίδια τα νοσοκομεία άμα χρειαστεί
γιατί μας πίνουν το αίμα…
και δε σκέφτηκα
πως απλά η αιτία του κακού είναι ακριβώς το ότι δε
σκέφτηκα…
Άγγελος Γαλάνης