Sweet
November
Ημερα 13η
του Νοεμβρη. Βρεχει δυνατα. Ολη τη νυχτα εβρεχε. Σταζει θλιψη κι εναν υποκωφο
ρομαντισμο.
Cafe Dante, πεζοδρομος Πλατωνος, Χαλανδρι.Πελατες ελαχιστοι. Τραπεζακια στριμωγμενα κατω απ' την τεντα για προφυλαξη.Η βροχη τραγουδαει μονοτονα.
Πισω μου, γερων, ογδοηκοντουτης και βαλε...
Καλοβαλμενος, ομορφαντρας, μαλλια λευκα, κυματιστα, γαλανα ματια, ξεθωρα, πλουσιο, περιποιημενο μουστακι. Ηρεμο, πραο προσωπο, αποπνεει εναν αερα εντελεκτουελ.
Τα γηινα χρωματα της αμφιεσης, ενα πουλοβερ με ρομβους που μισοκρυβει τον γιακα του πουκαμισου, το κοτλε παντελονι και οι ζακαρ καλτσες με αναγκαζουν να τον φανταστω 60 χρονια πριν. Θα μπορουσε καλλιστα να ειναι φοιτητης σε εγγλεζικο κολλεγιο απ' οπου κληρονομησε το στυλ και το θαρρος μπρος στις βροχερες μερες!
- Καλημερα γιατρε! Πώς ειμαστε σημερα?
Η κοπελλιτσα που σερβιρει καταφθανει μ' ενα ποτηρι νερο.
- Καλημερα παιδι μου! Δοξα τω θεω ξυπνησα και σημερα!
Στο αμηχανο χαμογελο της σερβιτορας , συμπληρωνει επεξηγωντας:
- Απο μια ηλικια και πανω ολοι εχουμε το φυλλο πορειας στην τσεπη... ετσι δεν ειναι?
Μολις ερχεται ο καφες, βγαζει ενα σημειωματαριο κιτρινισμενο και πιανει το κινητο. Αγωνια στο βλεμμα, στις κινησεις, στον τονο της φωνης.
- Καλημερα Βουλα μου! Τι κανετε? Καλα κι εγω. Στον πεζοδρομο , σ' ενα καφε. Ε! Ειναι κοντα στο σπιτι κ με βολευει. Ακου Βουλα, εχασα το κινητο μου κ σας παιρνω ολους να μου ξαναδωσετε τα κινητα σας. Ναι, τον ιδιο αριθμο κρατησα. Πες μου και των παιδιων.
Α! Σ' ευχαριστω Βουλα μου! Οχι δεν εχω κανενα προβλημα παιδι μου, να μονο αυτο...σ' αγαπω πολυ ...
Ακολουθει δευτερο τηλεφωνημα.
- Καλημερα Μανθο μου! Τι κανετε παιδι μου? Καλα ειμαι! Τα παιδια? Α! ετσι! Οχι, οχι Μανθο! Τα πολλα λογια και οι αναλυσεις ειναι για τις μαναδες! Ο πατερας πρεπει να εχει λιγα λογια με τα παιδια! Λιγα κ καλα! Καλα ειμαι παιδι μου, να μονο αυτο...σ' αγαπω πολυ...
Στο τριτο τηλεφωνημα μιλησε με μιαν Αγαπη, στο τεταρτο με μια Μαιρουλα κ στο πεμπτο μ' εναν Κωστη. Ζητουσε απο ολους τα κινητα τους για να ξαναφτιαξει τη λιστα του και τελειωνε με την ιδια επωδο: μονο αυτο...σ' αγαπω πολυ παιδι μου...Ενα σ' αγαπω τραγουδιστο απο τον ηχο της βροχης και μουσκεμενο σε κυματα νοσταλγιας...
Βρεχει δυνατα. Σταζει θλιψη κι εναν υποκωφο ρομαντισμο. Φυλλα πορειας στην τσεπη μας. Σε σκεπτομαι. Μου λειπεις. Θελω να σε δω. Μη με ξεχνας. Σ' αγαπω πολυ παιδι μου... Sweet November...
Cafe Dante, πεζοδρομος Πλατωνος, Χαλανδρι.Πελατες ελαχιστοι. Τραπεζακια στριμωγμενα κατω απ' την τεντα για προφυλαξη.Η βροχη τραγουδαει μονοτονα.
Πισω μου, γερων, ογδοηκοντουτης και βαλε...
Καλοβαλμενος, ομορφαντρας, μαλλια λευκα, κυματιστα, γαλανα ματια, ξεθωρα, πλουσιο, περιποιημενο μουστακι. Ηρεμο, πραο προσωπο, αποπνεει εναν αερα εντελεκτουελ.
Τα γηινα χρωματα της αμφιεσης, ενα πουλοβερ με ρομβους που μισοκρυβει τον γιακα του πουκαμισου, το κοτλε παντελονι και οι ζακαρ καλτσες με αναγκαζουν να τον φανταστω 60 χρονια πριν. Θα μπορουσε καλλιστα να ειναι φοιτητης σε εγγλεζικο κολλεγιο απ' οπου κληρονομησε το στυλ και το θαρρος μπρος στις βροχερες μερες!
- Καλημερα γιατρε! Πώς ειμαστε σημερα?
Η κοπελλιτσα που σερβιρει καταφθανει μ' ενα ποτηρι νερο.
- Καλημερα παιδι μου! Δοξα τω θεω ξυπνησα και σημερα!
Στο αμηχανο χαμογελο της σερβιτορας , συμπληρωνει επεξηγωντας:
- Απο μια ηλικια και πανω ολοι εχουμε το φυλλο πορειας στην τσεπη... ετσι δεν ειναι?
Μολις ερχεται ο καφες, βγαζει ενα σημειωματαριο κιτρινισμενο και πιανει το κινητο. Αγωνια στο βλεμμα, στις κινησεις, στον τονο της φωνης.
- Καλημερα Βουλα μου! Τι κανετε? Καλα κι εγω. Στον πεζοδρομο , σ' ενα καφε. Ε! Ειναι κοντα στο σπιτι κ με βολευει. Ακου Βουλα, εχασα το κινητο μου κ σας παιρνω ολους να μου ξαναδωσετε τα κινητα σας. Ναι, τον ιδιο αριθμο κρατησα. Πες μου και των παιδιων.
Α! Σ' ευχαριστω Βουλα μου! Οχι δεν εχω κανενα προβλημα παιδι μου, να μονο αυτο...σ' αγαπω πολυ ...
Ακολουθει δευτερο τηλεφωνημα.
- Καλημερα Μανθο μου! Τι κανετε παιδι μου? Καλα ειμαι! Τα παιδια? Α! ετσι! Οχι, οχι Μανθο! Τα πολλα λογια και οι αναλυσεις ειναι για τις μαναδες! Ο πατερας πρεπει να εχει λιγα λογια με τα παιδια! Λιγα κ καλα! Καλα ειμαι παιδι μου, να μονο αυτο...σ' αγαπω πολυ...
Στο τριτο τηλεφωνημα μιλησε με μιαν Αγαπη, στο τεταρτο με μια Μαιρουλα κ στο πεμπτο μ' εναν Κωστη. Ζητουσε απο ολους τα κινητα τους για να ξαναφτιαξει τη λιστα του και τελειωνε με την ιδια επωδο: μονο αυτο...σ' αγαπω πολυ παιδι μου...Ενα σ' αγαπω τραγουδιστο απο τον ηχο της βροχης και μουσκεμενο σε κυματα νοσταλγιας...
Βρεχει δυνατα. Σταζει θλιψη κι εναν υποκωφο ρομαντισμο. Φυλλα πορειας στην τσεπη μας. Σε σκεπτομαι. Μου λειπεις. Θελω να σε δω. Μη με ξεχνας. Σ' αγαπω πολυ παιδι μου... Sweet November...
μην ψαξεις αποψε το φεγγαρι στην πατριδα,
το πηραμε φευγοντας στις τσεπες μας, ενθυμιο.
Τα ξενα φεγγαρια δεν ειναι απ' το ιδιο ασημι...
Δεν κοιμηθηκαν ποτε στα μαλλια της Τζαμίλε...
Δεν παιξανε με τον Αλέφ στην αυλη του κοσμου μας,
δεν γραψανε σκιες στους τοιχους της ζωης μας...
Γι' αυτο κι εμεις,
εμεις που συραμε ολους τους δρομους του Θεου
στα ποδια μας,
οταν ερθει η ασημενια ωρα,
βυθιζουμε τα ματια στο στομα του ρουχου
και ψηλαφουμε ηδονικα
την ανασα της νιοτης μας στη Δαμασκο,
τον ψιθυρο του ερωτα στο Χαλεπι,
τη γλυκα του ψωμιου στην Καμπουλ,
το μεταξι της μανας στη Βαγδατη...
Αδελφε,
τι κιβδηλα που ειναι τα ξενα φεγγαρια!
3 νυχτες μετα την πανσεληνο
για τις ασεληνες πατριδες...
ΝΠ