Από τοίχο σε…τοίχο
Δεκαπέντε
επί δέκα. Από τοίχο σε τοίχο! Μήκος δεκαπέντε βήματα, πλάτος δέκα. Σαλόνι,
τραπεζαρία, κουζίνα! Ομολογώ δεν τα είχα μετρήσει ποτέ τα βήματά μου στο σπίτι.
Να που ήρθε η ώρα. Η ώρα του εγκλεισμού. Να μετράς τα βήματα σε ένα ευρύχωρο,
οικείο «κελί» που έφτιαχνες με τα ίδια σου τα χέρια χρόνια τώρα… Σάλα,
τραπεζαρία, κουζίνα, δεκαπέντε επί δέκα. Επιστροφή και επανάληψη!
Επιστροφή και επανάληψη, σκέψεων και ειδήσεων
που «βηματίζουν» ακατάπαυστα εντός. Βήμα πρώτο: στην Κίνα, οι νοσούντες στα
νοσοκομεία αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα κατοικίδιά τους στο σπίτι. Πέθαιναν
αβοήθητα στα οικεία «κελιά τους». Βήμα δεύτερο: η μοναξιά. Η μοναξιά της
εντατικής, η μοναξιά στην αναζήτηση μιας ανάσας, η μοναξιά της τελευταίας
εκπνοής σε ένα ανοίκειο «κελί». Βήμα τρίτο: η παραβίαση της καραντίνας. Στην
αρχή αρκούσε το χρηματικό πρόστιμο, μετά ήρθε η σύλληψη και μετά τι; Η
εκτέλεση;
Δεκαπέντε επί δέκα. Από τοίχο σε τοίχο!
Επιστροφή και επανάληψη, αναπάντητων ερωτήσεων. Βήμα πρώτο: πως φτάσαμε ως εδώ;
Θυμάται ακόμα επιστημονικές έρευνες για
το πως η κλιματική αλλαγή, η αποψίλωση των δασών μπορεί να προκάλεσε το
ξέσπασμα επιδημίας Έμπολα στη δυτική Αφρική. Θυμάται πως δεν έφταιγαν οι
νυχτερίδες που έφτασαν να συνυπάρχουν με τον άνθρωπο, μολύνοντας τα φρούτα του,
τα ζώα του και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, αλλά ο άνθρωπος… Εμείς που φτάσαμε να
συνυπάρχουμε με τις νυχτερίδες των δασών!
Δεκαπέντε επί δέκα βήματα στο οικείο «κελί».
Επιστροφή και επανάληψη, με τα ερωτήματα να «βηματίζουν» ανεξέλεγκτα, πιασμένα
«αλα μπρατσέτα» με τις δυσοίωνες
επιστημονικές προβλέψεις. Ένας παγκολίνος, ένα επαπειλούμενο είδος
μυρμηγκοφάγου, που φαγώθηκε στη Γιουχάν της Κίνας, μπορεί λέει, να ευθύνεται
για τον COVID 19.Μπορεί και οι νυχτερίδες, να ευθύνονται… Και η γρίπη; Τα κουνούπια ! Μήπως το κρύο ή το αντίθετο η άνοδος της
θερμοκρασίας, δεν θα ευθύνονται σε λίγο, για τα νέα κύματα των μεταναστών; Το
αιτιατό κι όχι το αίτιο που θα έλεγε κι ο Αριστοτέλης.
Ξεχάστηκε, με όλους αυτούς τους «βηματισμούς»
των σκέψεων και των αναπάντητων ερωτήσεων. Φτάνει για σήμερα. Αύριο πάλι από
τοίχο …σε τοίχο. Αύριο, εάν υπάρχει αύριο. Εάν υπάρχει αυτό το «θα» του
μέλλοντα θα αναλύσει την ρήση του επιδημιολόγου Λάρι Μπρίλιαντ που είχε πει ότι
«τα κρούσματα είναι αναπόφευκτα, αλλά οι πανδημίες είναι προαιρετικές».
Απρίλης (και
μάλιστα σκληρός) του2020
Δήμητρα Κουντή