Η Απειλή
Το καράβι πλησιάζει στην αποβάθρα με το
ανθρώπινο φορτίο. Ο λιμενάρχης φωνάζει στον καπετάνιο .<<Δεν θα
αποβιβάσεις κανέναν. Δεν βλέπεις τους
εξαγριωμένους κατοίκους ,δεν θέλουν τους πρόσφυγες στον τόπο τους.>> Αυτό το περιστατικό δεν είναι από το Αιγαίο
του σήμερα. Είναι από τη μακρινή δεκαετία του 1920.Το ανθρώπινο φορτίο δεν είναι Σύριοι ,Αφγανοί ,Ιρανοί ούτε
Αφρικανοί. Είναι μεγάλοι άνθρωποι και χαροκαμένες μάνες με ανήλικα παιδιά.
Είναι Ελληνορθόδοξος πληθυσμός της
Μικράς Ασίας και του Πόντου. Όσοι μπόρεσαν να ξεφύγουν πριν τη μεγάλη φωτιά του
1922, στην πρώτη φάση από το μαχαίρι των Κεμαλικών.
Η
ιστορία επαναλαμβάνεται στη σημερινή πραγματικότητα. Η ανθρώπινη δυστυχία που
τώρα παρακολουθούμε στις
τηλεοπτικές μας οθόνες, μας θυμίζει έντονα όσα συνέβαιναν εκατό χρόνια πριν, στα
ίδια μέρη. Στις τελευταίες αντιδράσεις ακούστηκαν συνθήματα, όπως (Τουρκόσποροι) και αντίστοιχα άλλα ,ευτυχώς
από μειοψηφία κατοίκων. Για την μειονότητα αυτή, η απειλή είναι η αλλοίωση του
πληθυσμού με αλλόθρησκους, με άλλη
κουλτούρα, με άλλες συνήθειες. Τότε οι
πρόσφυγες δεν είχαν αυτά τα χαρακτηριστικά γιατί ήταν Έλληνες . Κι όμως
θεωρούνταν ξένοι. Θα έπαιρναν τις δουλειές
των γηγενών και τις περιουσίες. Ακόμα και οι γυναίκες ήταν απειλή. Όμορφες και
πολιτισμένες όπως ήταν θα τους έπαιρναν
τους άντρες.
Ο
ρατσισμός και τότε και τώρα εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο, από φανατικούς
ανθρώπους που τις διαφορές των λαών τις
κάνουν ιδεολογία. Υπάρχει δυστυχώς και ο ρατσισμός του κράτους. Πριν την καταστροφή της Σμύρνης, το Ελληνικό
κράτος, ψήφισε νόμο που απαγόρευε σε πρόσφυγες ομαδικά να εισέλθουν στη χώρα, χωρίς
να είναι εφοδιασμένοι με διαβατήρια νομίμως θεωρημένα. Μετά την καταστροφή της
Σμύρνης ο νόμος αναθεωρήθηκε και στέλνανε τα καράβια να παραλάβουν τους επιζώντες.
Και φυσικά τους περιέφεραν από λιμάνι σε λιμάνι , πάνω στα μανιασμένα κύματα σε δραματικές συνθήκες
μέσα στα καράβια, γιατί αντιδρούσαν οι κάτοικοι.
Λεηλατημένες ζωές. Και μετά την εγκατάσταση
τους στα παραπήγματα , ένας γολγοθάς.
Οι ομοιότητες των επιχειρημάτων τότε και τώρα ,των φανατικών <καθαρών>
γηγενών μας τρομάζουν. Ποτέ δε φτάνουν
στην ουσία. Ο πόλεμος και η ανέχεια δημιουργεί τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, και όχι τα σενάρια για ανθέλληνες που συνωμοτούν απέναντι στη χώρα για να αλλοιώσουν την <<καθαρότητα>> της φυλής. Και
σήμερα η ίδια αντίληψη επικρατεί. Η συνοχή του έθνους διακυβεύεται ,γι αυτό θα
τους κάνουμε κλειστά κέντρα κράτησης, χωρίς ιατρική περίθαλψη, δίχως ταυτότητα.
Το μίσος δεν πρέπει να περάσει στις
συνειδήσεις των ανθρώπων σαν κανονικότητα.
Υ.Γ. Αφιερωμένο στο κοριτσάκι που έχασε
τη ζωή του στην πυρπολημένη σκηνή ,στη
Μόρια στα έξι της χρόνια. .
Ήταν
περιττός άνθρωπος, και τόση στεριά πάνω στη Γη δεν χωρούσε πουθενά……
ΚΩΝ/ΝΑ ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ