Μια σιωπή μας έχει κυκλώσει, η ίδια
σιωπή μας ακολουθεί και στη ΝΕΟΚΑΙΣΑΡΕΙΑ, γενέτειρα του Άγιου Βασιλείου, ναι
από εδώ από την αρχαία Κάβειρα (εδώ που συγκρούστηκαν Μιθριδάτης και Λούκουλος,
το 71 π.Χ.), που έγινε Αμέρια και Διός πόλη και Σεβαστή και Νέα πόλις του
Καίσαρα απ’ όπου και η παραφθορά Νικσάρ σήμερα. Ναι ,η Νεοκαισάρεια, ρωμαλέα
και τρυφερή κάθεται, απλώνεται γύρω από το βυζαντινό της κάστρο, απλώνεται σε
λόφους και πλαγιές γύρω από μια εύφορη κοιλάδα, τι θέση, τι βλάστηση, τι
πλούτος γης, τι ευφορία… Νεοκαισάρεια, εδώ οι πρώτες σπουδές του Μέγα του
Βασίλειου του Ιεράρχη, μετέπειτα τον βρίσκουμε στην Καισάρεια, στην Αθήνα για
σπουδές φιλολογίας, ρητορικής, φιλοσοφίας με συμφοιτητές τον Γρηγόριο τον
Θεολόγο και τον Ιουλιανό, εκείνον τον Παραβάτη και πάλι στην Καισάρεια όπου
οικοδομεί τα ευαγή ιδρύματα, την "Βασιλειάδα" και συντάσσει τα όσα κληροδότησε
για το περί Θεού πρόβλημα, δίπλα του σεμνός και εμβαθύς στη θεολογική σκέψη ο
αδελφός του Γρηγόριος ο Νύσσης. H Νεοκαισάρεια του 1870 είχε στα εξακόσια
σπίτια, 300 αρμένικα, 50 ελληνικά και 24 ελληνικά χωριά στην περιφέρεια, το
κτίριο του ελληνικού σχολείου στεγάζει σήμερα τη δημοτική βιβλιοθήκη. Μετά την
Ανταλλαγή οι κάτοικοι οι Έλληνες της περιοχής εγκαταστάθηκαν στο Πετρίτσι
Σερρών, το κάτω Σχολάρι Χαλκιδικής, το Λάκωμα και ίσως είναι ακόμα σιωπηλοί…
Στο κάστρο και στην παλιά πόλη,
Ουλού τζαμί, και Μαυσωλεία, και Ιεροσπουδαστήρια και Ζαβιγιέ (ίδρυμα όπου έμενε
ένας πνευματικά σοφός γέρος και οι μαθητές του) και Κρήνες και κοιμητήρια
δροσερά ησυχαστήρια ψυχών και Γέφυρες από τους Σελτζούκους και τους
Οθωμανούς…ένα μάτι ολάνοιχτο στον μεντρεσέ του Γιαγί Μπασάν στους ουρανούς του
Θεού παρακολουθεί τη χαρά των νεόνυμφων (αμάν και αυτές οι σύγχρονες
μουσουλμάνες νύφες… πριγκιποπούλες στα λευκά και στο κεφάλι σαν…. τον “Άγγλο
ασθενή” λευκοτυλιγμένες ….!!! )
Κείμενο – φωτογραφίες
Ιόλη Βιγγοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τα σχόλιά σας!