Ο Ιντεφίξ, ο πιστός σύντροφος του Αστερίξ που λατρεύει τα δέντρα και κάθε απώλεια του προκαλεί τεράστιο πόνο, θα είχε σπαράξει στο κλάμα, βλέποντας πάνω από 200 δέντρα ξεριζωμένα και ανεπανόρθωτα λαβωμένα από το πέρασμα της ανεμοθύελλας την Τρίτη, 13 Οκτωβρίου 2020, από το Ηράκλειο Αττικής.
Και πώς να μην κλάψει ο Ιντεφίξ και ο κάθε Ιντεφίξ, που στη σκιά τους έβρισκε καταφύγιο στους περιπάτους του, γι αυτά τα θηριώδη αλλά και τα νεότερα δέντρα που «πέθαναν όρθια» στη δύνη του ανέμου από το πάνω και κάτω Ψαλίδι αλλά και από την Καλογρέζα; Πώς να μη θρηνήσει γι αυτή τη μαζική απώλεια που άλλαξε την εικόνα ενός μεγάλου τμήματος του δημόσιου χώρου της πόλης μας; Γιατί δυστυχώς, η εικόνα του πευκόφυτου Νέου Ηρακλείου, στις οδούς Αυγής, Μαρίνου Αντύπα και σε πολλούς κάθετους και παράλληλους γύρω από τον οδικό αυτό άξονα, αποτελεί παρελθόν. Είναι οι δρόμοι των περιπάτων των κατοίκων της πόλης που γνώρισαν και απόλαυσαν τις ημέρες του εγκλεισμού αλλά πλέον έχασαν τα στολίδια τους, απογυμνώθηκαν… Μαζί και κάποιες πλατείες, όπως η πλατεία Μπομποτίνου!
Δυστυχώς δεν διαθέτουμε όπως ο Πανοραμίξ, ο Δρυίδης του ανυπόταχτου Γαλατικού χωριού, μαγικά φίλτρα ή σπόρους για να φυτέψουμε νέα δέντρα που θα ψηλώσουν και θα ανθίσουν μέσα σε μια μέρα… Αλλά θα θέλαμε να μην τσιμεντοποιηθεί ότι καταστράφηκε, να δούμε νέα δεντράκια στη θέση των ξεριζωμένων, ίσως πιο ανθεκτικά στις ακραίες καιρικές συνθήκες που μας πλήττουν, αποκατάσταση και γιατί όχι και βελτίωση του κατεστραμμένου δημόσιου χώρου.
Βιαζόμαστε; Ίσως. Αλλά σαν τον Ιντεφίξ ανυπομονούμε να δούμε τους γυμνούς δρόμους και τις πλατείες καταπράσινους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Περιμένουμε τα σχόλιά σας!